Hola Honduras

1-8: Adios el Salvador. Hola Honduras! Papegaaien en toekans. Agressief, luidruchtig maar mooi. Mojito's en gefrituurde quesedilla's wat viel er nog meer te wensen. Na deze introductie van dit mooie land met paarden en cowboys viel ik heerlijk in slaap in een hangmat in ons hostel.
2-8: Paardrijden, paardrijden, en nog eens paardrijden! Langs Maya dorpjes, ruine, de bergen en de rivier. Je zou verwachten dat we moe waren geworden van het paardrijden en lui van de hete zon. Maar nee, stoppen deden we niet in de middag stonden de beroemde Copan ruïnes op het programma en daar hebben we geen spijt van gekregen. Hoge ruïnes met ingegraveerde wilde beesten en een prachtige landschap had een rustgevend effect op me. Deze actieve dag eindigden we met een verdiende verse bananashake. Maar we waren nog niet klaar. Samen met onze nieuw Belgisch reismaatje Elize en de Australische Laura bereidden we ons voor op de tocht naar Utila. Tot nu toe was ik zeker positief verrast wat betreft Honduras.
3-8: Copan - San Pedro - La Ceiba - Utila. Het zou nog een hele tocht worden, maar door verhalen en uiteraard het filmpje (when you go to Utila, you will never go back), zou Utila zeker de moeite waard moeten zijn. De dag hier voor had ik een vriend gemaakt in Copan, die blijkbaar dol was op Nederland aangezien een van zijn zonen daar woont. Ik heb maar niet gevraagd hoeveel zonen hij heeft. Toen hij gisterennacht beloofde dat hij om 05:00 u s'ochtends ontbijt of in ieder geval koffie klaar zou hebben staan, dacht ik dat hij een grapje maakte. Maar daar stond hij om 05:00 u am met een volle mok cafe con leche. Inmiddels zijn we in la cuba aan het wachten op de ferry. Het is allemaal goed gegaan. San Pedro waar we moesten wisselen van bus heeft niet de beste reputatie qua veiligheid, maar gelukkig werden we goed begleid en hoefden we het busstation niet uit. Daar gaan we dan op naar het eiland, het eiland van plezier...