Adam's peak en KFC

20 en 21januari
De lonely planet heeft het gelukkig ook heel vaak bij het rechte eind en dit geldt zeker voor de treinreis van Ella richting Hatton, deze reis staat zeker niet voor niets op plaats 2 in de top 20 van dit mooie en veelzijdige land. Vooral Mathijs werd als een kind zo blij toen hij uit de deur van de trein mocht hangen om van de vele bergen en theeplantages te genieten. Na al dat lopen van de vorige dag konden we bovendien wel een middagje stilzitten in de trein gebruiken. De komende nacht zou de wekker namelijk al om 02:30 u afgaan, om op tijd te starten met de prachtige maar heftige tocht naar Adam's peak. Want dat was het intens, gaaf en bovenal vermoeiend! Wat vervloekte ik mijn slechte conditie toen ik Mathijs tijdens de klim niet bij kon houden. Gelukkg was ik niet de enge die na een tijdje elke vijf treden hijgend en puffend stopte om op adem te komen. Mathijs echter haalde werkelijk iedereen in. Stiekem vind ik het wel grappig dat hij terwijl ik dit schreef (een dag later) megaveel spierpijn had terwijl ik nergens last van had. En ja, ook ik heb de 2140 m hoge top behaald. Met honderden pelgrims liepen we langs een balk van licht naar boven op duizenden traptreden waar geen eind aan lijkt te komen. Tussen de trappen door zijn er kraampjes die water en etenswaren verkopen zodat je wat op krachten kan komen. Het deed me een beetje aan de kennedymars denken, maar ik vond dit toch zwaarder eerlijk waar. Volgens mij ben ik gewoon niet zo goed met hoogtes. Halverwege begon ik dingen uit te kramen als misschien moeten we de Himalaya toch skippen. Het voordeel was dat ik elke keer als ik stopte om bij te komen, ik kon genieten van een prachtige sterrenhemel en kinderpelgrims die me heel schattig een goodmorning wenstne. Blijkbaar liep ik niet sloom maar Mathijs gewoon megasnel want na 2 uur waren we bij de top. Dit terwijl het volgens onze reisgids 2.5u tot 4u duurt. Dit betekende dat we er al voor 5:00 u waren terwijl de zon pas om 06:00 u opkomt. Dit was iets minder aangezien het mega koud was op de top al had het dicht tegen elkaar aankruipen met z' n allen ook wel iets. Ik was in iedergeval heel blij dat ik in een kraampje een dik fleece vest en een muts had gekocht. Om helemaal boven op de berg te komen en om Adam's voetafduk te zien moest je je schoenen uit doen. De opzichter keek bedenkelijk toen ik vroeg of ik mijn sokken aan mocht houden, maar liet me toch door. Ik bedoel hallo, weet die beste man wel hoe koud het is! De zonsopgang bekijken van de berg was meer dan prachtig. We hebben tientallen foto's waar we er gewoon geen van weg kunnen gooien vanwege alle mooie kleuren aan de hemel. Ik had het in een vorig verslag al over de meest romantische zonsondergang ooit maar dit was zonder meer mijn meest speciale zonsopgang..
We hadden van mensen gehoord dat de weg van de berg af nog zwaarder zou zijn als de weg er na toe. Nou moet ik zeggen dat ik me dit tijdens het klimmen al niet voor kon stellen en dit was gelukkig ook net niet het geval. Toen Mathijs en ik twee jonge pelgrims de trappen af zagen huppelen vonden we dat zelfs best een goed idee. Goed kijken waar je huppelt is daarbij echter wel een vereiste. Kapot waren we toen we in de inmiddels weer hitte bij ons hostel aankwamen. Of ja het was eerlijk gezegd meer een grotje dan een kamer. Het was onze goedkoopste kamer, maar dat zag je er dan ook wel aan de vochtig- en viezigheid af. In de wc/douch kon je niet staan en de kraan druppelde in een emmertje die om de paar uur geleegd diende te worden. We wilden aan onszelf en oke misschien ook wel een beetje aan jullie (we hebben er niet voor niks foto's van gemaakt) bewijzen dat we echte backpackers zijn, maar na de tocht maakte we dat we wegkwamen van dit klamme hol. Met de tuk tuk zijn we naar Hatton gereden om een vroege trein te halen maar we misten hem op een haartje na. Dit werd 3u wachten tot we de trein naar onze volgende bestemming Kandy zou arriveren, maar goed dat is ook reizen. Van mede backpackers hadden we niet veel goeds gehord over deze stad, maar we wilden het toch met eigen ogen zien. Er zouden strengere regels gelden dan in de rest van Sri Lanka, de sfeer zou niet goed zijn en de msenen onaardig. Toen onze Nederlandse mede reizigers daar namelijk langs het meer een sigaretje rookten en een biertje dronken had een monnik zelfs de politie gebeld. Oke, misschien hadden ze er ook een beetje asociaal bijgezetten, gaf er een eerlijk toe. Hoe dan ook wij waren blij verrast door de schone, mooie en boven verwachting modern en een beetje Westers aandoenende stad. We hebben een mooie wandeling om het meer gemaakt en zijn langs te tempel waar de tand van boeddha ligt gelopen en ik heb in een hip Srilankees winkeltje eindelijk een fatsoenlijke zonnebril gekocht. Veel restaurantjes zijn er echter niet maar wat zich wel in de hoofdstraat bevindt is e KFC! We eten hier vrijwel geen vlees aangezien dat een brjon kan zijn van vele bacterien, maar we dachten KFC kunnen we toch wel vertrouwen?
22 januari
Mathijs dacht daar de volgende ochtend anders over. Hij is de hele dag niet verder gekomen dan de wc en alles kwam er van voor en achter uit. Ik had echt met hem te doen. Gelukkig had ik zelfs nergens last van, dus kon ik een extreem lief vriendinnetje voor hem zijn. Ik ging boodschappen doen, masseerden zijn kuiten (ja die jongen die zo snel de berg op klom had heeeel veel spierpijn) en las hem voor. Toen ik vanuit het hostel in mijn uppie met mijn Ipod in naar de foodfactory (supermarktketen in Sri Lanka) liep voelde ik me toch wel stoer, zo in mijn eentje tussen de locals naar een Aziatische supermarkt. Oke ik had hulp nodig met het wegen van de bananen maar verder had ik alles onder controle!