Mathijs: I defenitely recommand Hampi

11/12 feb: Op het laatste nippertje besloten we om een slaapbus naar Hampi te pakken. In het weekend zou het grote Hill top festival plaats vinden, maar om nog tot dan in Goa te blijven vonden we een beetje overdreven. Onze backpacks lieten we achter bij het hostel zodat onze enige bagage bestond uit allebei een klein rugzakje. Heerlijk om zo licht te reizen! Over Hampi hadden we niks dan goeds gehoord. Prachtige tempels, adembenemende natuur en een vredig en relaxed sfeertje. Nou, zo voelde het in eerste instantie niet om 06:00 s'ochtends! Tuk tuk drivers maakten van buitenaf de ramen van de bus open om kaartjes van Hampi en hostels naar binnen gooien. Ik kan met enige zekerheid zeggen dat iedereen in de bus dacht: 'laat me met rust!' Nog slaapdronken wandelden we Hampi bazaar in waar koeien, stieren en apen het straatbeeld bepalen. Het is druk, iedereen wil iets verkopen en overal ligt stront. Vooral dat laatste heb ik geweten, met mijn toen nog redelijk schone vans middenin een koeienvlaai! Pas na een paar uurtjes slaap, een douche en het oversteken van de rivier begonnen we te begrijpen wat al die mensen die al beginnen te glunderen als ze het woord Hampi horen bedoelen. Toch zat het ons nog niet mee. Nadat we een kwartiertje met onze gehuurde Moped berg op en af gereden hadden viel de ketting er af. Terwijl we hem terug aan het duwen waren kwamen er locals op ons af om te helpen. We bleven herhalen dat het niet nodig was, dat we hem terug naar de eigenaar zouden duwen en dat we geen geld wilden geven, maar ze stonden erop, gratis zeiden ze. Het bizarre was dat toen na een half uur de ketting er nog steeds niet op lag ze om geld begonnen te vragen. Snel, of ja hoe snel je kan gaan met een kapotte moped maakten we ons uit de voeten. De mannen waren behoorlijk boos en kwamen ons zelfs achter na, stelletje idioten. Gelukkig was de eigenaar niet al te ver weg en kregen we ons geld terug. Op een echte scooter reden we langs indrukwekkende ruïnes, de groenste rijstvelden en de mooiste vergezichten. Het uitzicht vanuit de monkeytempel die ze overigens niet voor niets monkeytempel noemen is adembenemend. Met onze handen op onze zakken liepen we in het begin wat angstig langs de enorme aapjes die je nieuwsgierig en wat arrogant aankijken en die duidelijk niet bang voor jou zijn. Pas na een tijdje durfde ik toch mijn fotocamera er bij te pakken, dit moest natuurlijk worden vastgelegd!
13 feb: Het was even geleden maar daar zat ik dan op een vertrouwde roze tweewieler die (helaas) alleen maar vooruitgaat als mijn benen dat ook doen. Fietsen door de ruïnes van Hampi. Een echte aanrader maar ook echt wel vermoeiend! Alleen maar vlakke wegen net als in Nederland had onze gids ons verteld. Ik had al zo'n vermoeden maar nu weet ik zeker dat de beste man nog nooit een voet op Nederlandse bodem heeft gezet. Oké, ik zal stoppen met zeuren. Onze gids vertelde enorm veel en graag en hield pas op als hij er zeker van was dat iedereen het begrepen had, even was ik bang dat we op het einde een overhoring zouden krijgen. Zo leerden we dat India niet voor niets het land is van contrasten. Elke tempel heeft een kama sutra gedeelte om het evil eye om de tuin de leiden. Daarnaast geloven ze dat iets goeds niet kan bestaan zonder iets slechts een beetje Yin en Yang dus. En als bijvoorbeeld een Indiër een gloednieuwe Ferrari koopt vult die hem de eerste dagen met pepers en knoflook om contrast te bieden aan de mooie auto. Mijn conclusie: Indiërs kunnen niet omgaan met (te veel) schoonheid. Misschien vandaar ook hun onhygiënische gewoontes zoals flink roggelen om daarna te spugen, wildplassen, neus peuteren, met handen eten en overal afval en rotzooi dumpen. Aan dat laatste moet je haast wel meedoen omdat er op publieke plaatsen gewoonweg geen prullenbakken te vinden zijn. Maar goed ik dwaal af, de ruïnes van Hampi. Wat onze gids ook heel belangrijk vindt om bij elke tempel te vermelden is of de moslims de tempel wel of niet vernield hebben en waarom. Er kwam nogal wat haat naar boven voor de mensen die Hampi in 1565 binnendrongen. En dan maar zeggen dat in India mensen met alles geloofsovertuigingen zo vredig samenleven...
Wat ook heel leuk is aan Hampi zijn de schattige Indiase kinderen die allemaal naar je zwaaien en je aan willen raken alsof jij er persoonlijk voor kan zorgen dat ze in het Nirvana terecht komen. Ik voelde me net een heilige! Veel groepen kinderen waren hier op schoolreisje en er werden met de tempels als achtergrond dan ook menige klassenfoto's gemaakt. Wij hebben de Efteling hun hebben Hampi. Na de vier uur durende fietstour had ik wel even genoeg ruïnes en tempels gezien. Tijd om te relaxen! Fonkey Monkey bar en restaurant was daar de perfecte plek voor: De tafels zijn gemaakt van kratjes frisdrank (alcohol is in Hampi illegaal) en dunne matrasjes en kussens dienen als stoelen. Hier ontmoette we twee Nederlandse zusjes en een Frans duo. Het klikte en we maakten een plan voor dezelfde middag, we zouden samen maar de watervallen gaan. Inmiddels waren we er al wel achter dat je niet ver hoeft te gaan om te ontsnappen aan de drukte van Hampi bazaar. Een idyllisch zandweggetje met aanliggende hutjes en bananenplantages bracht ons in een melige en dromerige stemming. Local Rahn vonden we bereid om ons naar de watervallen te begeleiden en eerlijk is eerlijk zonder hem hadden we al dat watergeweld nooit gevonden. Rahn leidden ons ook naar een soort van lagoon waar het water zo schoon is dat je erin kan zwemmen. Waarom ik herhaal waarom hadden we onze zwemspullen niet aangedaan? Oké ik weet wel waarom ik had een open wondje op mijn been en onze hostel baas zei dat de watervallen gevaarlijk waren om te zwemmen maar toch als ik dit geweten had was ik toch in mijn bikini er ingesprongen. Maar helaas voor mij werd het pootje baden. Mathijs kon zijn geluk niet op want het is een prachtige plek om te klimmen en te klauteren. Hij klauterde van steen naar steen alsof hij een echte aapje was. Het was echt een hele leuke dag en we sloten hem samen met onze nieuwe vrienden af in de fonkey Monkey onder het genot van een verboden mojito. Het is omdat Hampi een religieuze plek is dat ze geen alcohol mogen serveren, Maar wij hadden de goede plek uitgezocht!
14 feb: Alweer onze laatste dag in Hampi. De olifant Lakshmi ook wel tempel olifant genoemd zou elke ochtend een bad in de rivier nemen, maar na een uur gewacht te hebben gaven we het op. Het bleek niet elke dag het geval te zijn en Lakshmi bleef gewoon met zijn luie reet in de Virupaksha tempel. Jammer voor ons maar voor Mathijs was het sowieso al een beleving om een olifant van zo dichtbij te zien. Het frustreerde hem enorm dat je het grote beest niet op de foto mocht zetten omdat hij zo heilig is. We besloten om deze ochtend door de ruïnes te wandelen en ik was blij verrast door de prachtige uitgestrekte omgeving. Vooral Mathijs was alle tempels nog lang niet moe en na gisteren de high lights zoals de Krishna tempel, Lotus mahal, elephant stables en the watchtower stond hij erop om vandaag ook nog de Vittala tempel met stone chariod te bezoeken. Nu zijn we toch hier, zei hij dan.