Taj mahal palace versus de sloppenwijken

18feb: Mumbai 07:30u, we waren nog nauwelijks de bus uit of er kwamen al twee bedelende kinderen naar ons toe. We namen een taxie omdat we geen flauw idee hadden waar we waren naar een hostel wat ons aangeraden was. Dit was dubbelpech; de taxichauffeur reed een blokje om, om ons een straat verder van de oorspronkelijke plek af te zetten en ja het hostel was inderdaad daar, maar het was tot onze teleurstelling vol. Verder zoeken dus, de gemene taxichauffeur had niet willen wachten dus dat werd lopen. Het eerste hotel wat we tegen kwamen is Taj Mahal palace, wat tegelijkertijd een high light is. Helaas zit een overnachting van bijna 40000 roepie (gelijk aan 480euro) niet echt in ons budget. Wel zijn we er twee keer naar binnen geweest onder andere om naar de wc te gaan. Ze zetten de kraan voor je aan geven je een heerlijk zacht doekje om je handen weer af te drogen en ik heb een wc nog nooit een dergelijk lekkere vanille geur geroken en dat in India! Het komt vrij vaak voor dat we het met een gat in de grond moeten doen, ik bedoel maar. Verder zijn er winkels zoals Louis Vouton in het hotel te vinden, zijn er watervalletjes en overal waar je kijkt blinkt goud en marmer. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de entree en het zwembad. Toen ze me om ons kamernummer vroegen zijn we maar snel weggegaan. Voor ons werd het hotel prosper (1000r) van een toch net wat ander kaliber. Ach ja er was een warme douche en het bed leek niet al te slecht voor onze rug dus wat hadden er te klagen? Die verdere dag kwamen we er achter dat Mumbai geweldige architectuur heeft, dat het er heel maar dan ook heel druk is en dat de thee latte van de Starbucks gewoon te lekker is! Daarnaast wil iedereen met je op foto. Ouders duwen hun kind dan naar voren en vragen dan om een foto of ja vragen meestal maken ze hem gewoon. Wederom werden we voor een bollywood film gevraagd, maar deze keer sloegen we over, aangezien we volgende dag andere plannen hadden. Ik vond het stiekem wel een beetje jammer, als kind was tenslotte niet voor niets mijn droom een beroemd actrice te worden!
19feb: Met een bootje naar elephant island na een ik zal het maar eerlijk toegeven uitgebreid ontbijt bij Starbucks inclusief mijn favo karamel frappuchino. Gelukkig verbleven we maar twee nachtjes in mumbai, anders zouden we volgende maand al terug naar Nederland moeten wegens geldproblemen! Maar goed ik dwaal af elephant island, al hebben we geen olifant of iets wat daar mee te maken heeft gezien. Het enige olifantenbeeld waar het eilandje naar genoemd is, hebben ze inmiddels verplaatst naar Mumbai zelf, lekker logisch. Wel heeft het eilandje prachtige grotten waar je al toerist 25x zoveel moet betalen als een Indiër maar de grotten met ingekerfde Hindoe goden waar nog steeds offer rituelen plaatsvinden zijn het zeker waard. Op de terugweg hebben we dolfijnen gezien, wat een zeker een leuk extraatje was. In de avond herenigden we ons met Lauren, onze nieuwe vriendin uit Jersey. Ze volgt een intensieve yogacursus in Mumbai omdat ze een yoga lerares wil worden. Maar in plaats van in de krokodillen of lotushouding te oefenen proberen ze haar wijs te maken dat ze geen enkele verlangens mag hebben en dat homoseksualiteit een psychische aandoening is. Geen wonder lijkt me dat ze het zo zwaar heeft. Op haar voorstel aten we bij pizzaexpress (waar ze de pizza aanviel als een hongerige leeuw) en praatten we bij over alle avonturen die we sinds ons afscheid meegemaakt hadden.
20feb: Hoe gezellig het ook was, deze ochtend moest er opnieuw afscheid genomen worden. Het liefst was ze met ons meegereisd, maar ze wilden de cursus echt af proberen te maken. We konden een taxie delen naar Mumbai Bandra terminus waar wij een trein genomen hebben naar Jodhpur, ook wel de blauwe stad genoemd. De rit naar Bandra was schokkend. Overal waar je keek waren er sloppenwijken, overal was rotzooi en de stank was op sommige plaatsen nauwelijks te verdragen. Het dieptepunt was daar toen we de taxie uitstapte en de chauffeur de kofferbak niet open wilde maken voordat we hem meer geld of eten gaven. Tegelijkertijd probeerden bedelende kinderen Mathijs zijn tas open te maken. Pas toen we in een eettentje binnen het station waren voelden we ons weer veilig. Dit was heel wat anders dan het Mumbai met de mooie architectuur, taj mahal palace en een Starbucks op elke straathoek. Hoe deze twee Mumbais een en dezelfde stad kunnen zijn is onbegrijpelijk...