Hill top festival

15feb: Om maar liefst 05:00 s'ochtends arriveerde onze bus in Panjim, de hoofdstad van Goa. Er gingen nog geen bussen en ik vroeg mede backpackers om een taxi te delen naar het noorden voor 300r (wat geen euro p.p. zou zijn) maar ze gingen liever met de bus. Serieus, bij sommige backpackers krijg ik het idee dat ze op allerlei manieren willen laten zien dat ze een goede backpacker zijn i.p.v. dat het echt een geldkwestie is. Ach, het was wel gezellig met z'n allen op het station en we wilden de pret niet drukken dus the bus it was. Al hebben we in Mapusa waar we over moesten stappen alsnog een taxi genomen samen met Gino een andere nuchtere Nederlander. Dit aangezien er nog geen bus naar Vagator klaar stond en de behoefte aan bed en douch hoog was. Het echte backpacker gevoel was wel even mooi geweest..
Een paar uurtjes slapen later, die waren we in de bus vanuit Hampi (lees hobbel de bobbel) nogal te kort gekomen, maakten we ons klaar voor het festival. Hill top here we come! Terwijl we een werkende pinautomaat zochten kwamen we een Australisch stelletje tegen die wel een taxi wilden delen naar het festival. Het festival was wat anders dan de dubstep, hardstyle en housefestivals die wij in Nederland kennen. Het was Psytrance en naast de muziek probeerde men met de vele beeld en licht effecten je ook in een psychologische trance te brengen. Wat bij veel mensen met de hulp van wat LSD zeker leek te lukken. Je rook overal marihuana waardoor je zonder zelf het spul te gebruiken ik me behoorlijk licht begon te voelen. Zeker in het donker met fluoriderende verf op de bomen met smileys erop, overal lichtjes en laserstralen krijg je echt het gevoel in een andere wereld te zijn.
Helaas waren de vele verkrijgbare middelen in combinatie met deze omgeving niet altijd mooi en fijn. Zo zagen we een jongen over de grond weggesleept worden gevolgd door zijn eigen stront en pis. In eens sprong hij met veel kracht op terwijl hij dierlijke geluiden maakte. Wel vier mannen waren er voor nodig om hem weer naar de grond te krijgen, bang voor wat hij anders zou aanrichten. Op de weg terug kroop iemand (wellicht dezelfde) door de bosjes en hij klonk als een op hol geslagen kip. Geloof me tot dit moment had ik ook geen flauw idee hoe een op hol geslagen kip klinkt. Vervolgens kwamen we een naakte man tegen die midden op de weg liep en karate schoppen uitdeelde tegen de bomen langs de weg. We waren blij dat we met z'n vieren waren. Als meisje en waarschijnlijk ook als jongen alleen zou je er niet graag gelopen hebben. Het is lastig te omschrijven maar het was een hele freaky maar ook interessante ervaring. We sloten de nacht af in de extreem luxe hotel kamer inclusief massagedouche en boxspring van de Australische. Eerst dachten we dit koppel moet wel heel rijk zijn, daarna kwamen we achter dat ze maar twee weken hier op vakantie waren. 'Ja hé' zei Mathijs 'zo kan ik het ook!'
16 feb: Benieuwd wat we vandaag weer zouden maken op het festival. Na een flink Englisch breakfast at Mango tree konden we er weer tegen aan. Dit keer ging Gino, een jongen uit de buurt van Delft met ons mee. Hij is al een half jaar door Azië aan het reizen en dit is zijn laatste bestemming. Wat hij ons vertelde is dat hij India toch wel veruit het apartste en meest alternatieve land vindt wat hij bezocht heeft. Als ik India vergelijk met Thailand, Cambodja en Vietnam geloof ik dat meteen. Op het festival hebben we lekker gedanst op een soort van techno wat me denk ik toch wat beter ligt dan Psytrance. We dansten samen met de Australische jongens die we in op Hansa's place tegenkwamen (hikkaduwa, sri lanka). Wat een kleine wereld! Taferelen zoals die vorige avond hebben we niet meer gezien al zijn we wel nog naar een rave party geweest op het strand waar mensen als zombies dansten. De Psytrance werd na een paar uurtjes wat te veel of eerder wat te raar voor ons en besloten we ons bedje op te zoeken, om voor het laatst in het trippende Vagator naar dromenland te gaan.
17 feb: Behoorlijk brak spenderen we onze laatste dag hier op het strand om wat te lezen over onze volgende bestemming Mumbai (18.4 miljoen mensen!) en de ervaringen van afgelopen tijd te verwerken...
Na een tijdje lamballen op het strand besloten we Goa af te sluiten met een laatste goedkope gin tonic (nog geen euro!) bij uiteraard de Mango tree en met de heerlijke gyros van de Griek samen met onze nieuwe vriend Gino. We zaten bij het restaurant zo ontspannen te genieten van het eten en een Grieks dansje waar borden kapot werden gegooid om er vervolgens vol schrik achter te komen dat ons bus over minder dan een uur vertrekt vanuit Mapusa. Vliegensvlug regelden we een taxi en namen we afscheid van zowel Gino als Vagator, om vervolgens eigenlijk ruim op tijd (half uur) op plaats van bestemming te komen. En de bus die was zelf een half uur te laat, ik denk niet dat ik het zo ooit leer....