Antigua de vulkanische stad

In het centrum van Antigua is er wat minder ruimte voor vogelgezang en avocadobomen. Desondanks is het een stadje waar een relaxte sfeer heerst. Marktkraampjes met tasjes en kleding in de felste kleuren. Maar het meest kleurrijk zijn wel de vrouwen van Antigua. In prachtige jurken lopen zij met manden vol fruit op hun hoofd. De koloniale gebouwen en kerken zijn prachtig. We eindigen op het rooftop terras van sky café. Genietend van beer nacho's, enchilada's pollo en rum cola, wat een leven!
28-7
05:00 u in de ochtend. Daar gingen we dan met ons lunchpakketje en regenjas in de daypack op weg naar de acetenango. De derde hoogste vulkaan van centraal Amerika, bijna 4 km. Een truck bracht ons naar het beginpunt. Al 2400 m hoog. Dat valt mee zou je zeggen? Niet echt, dus. Het was een van de prachtigste routes die ik gelopen heb. Langs maisvelden, regenwoud en geweldige vergezichten, maar zwaar was het wel. Het was stijler omhoog dan we dachten. We waren al een goed eind op weg toen el fuego ontplofte en een donker grijze wolk onze richting op kwam. Zoiets had ik nog nooit gezien. El fuego is de iets lager liggende vulkaan naast de zoals onze Zwitserse gids het noemt a-cat-and-a-mango en is nog steeds actief. We waren er nog niet, maar hier kreeg ik wel de nodige adrenaline van. Helaas bleef de adrenaline stoot niet heel lang hangen. Wat hebben we gepuft en gekreund. We waren met drie andere Nederlanders en onze gids uit de Alpen heet Philip. Door ons kon hij mooi wat Nederlands leren. Wat hem vast van passen zal komen als hij in september in Amsterdam bij zijn vriendinnetje zal zijn. Of ja hoe hij het zelf noemde met een enorme glimlach op zijn gezicht, "a very good travelfriend". Toen hij zei dat we er over een half uur zouden zijn kwam er weer wat kleur op ons gezicht en licht in onze ogen. Als ik had geweten wat er zou komen was dat totaal niet het geval geweest. Ik overdrijf niet als ik zeg dat het een van de zwaarste 30 minuten van mijn leven waren. Het ging stijl omhoog en er was inmiddels geen pad meer. Het lava landschap was prachtig, maar mijn vans gaven weinig grip. Wat was ik blij toen ik uiteindelijk op de top van de vulkaan stond. We hadden geluk, meteen hoorden we een knal vanuit fuego. De bewolking trok weg en we zagen de top van deze actieve vulkaan. Lava stenen brokkelden naar beneden en een grotere donkere wolk kwam op ons af. Wat een natuurgeweld! De weg terug ging ons gelukkig een stuk makkelijker af. Er was ook meer tijd om van het prachtige landschap te genieten. Zodra we bij het hostel arriveerden waren we kapot. De shuttle naar el salvador moest geregeld worden maar daarna heb ik niet meer gezien dan douche en bed!